Эроннинг Шарқий Озарбайжон вилоятида, сўнган Саханд вулқонининг шимолий чўққисида озарбайжонликлар қачонлардир ўхшаши йўқ қишлоқни барпо этганлар. У Кандован деб аталади.
Улар бир неча асрлар ўтиб, авлодлари олдида сайёҳлар оммаси ёпирилиб келиши ва набираларига уларнинг яшаётган жойларини кўриш учун пул тўлашларини билган кўринадилар.
Афсоналарга биноан маҳаллий аҳоли мўғул босқинчиларидан қочиб, киши оёғи етмас ушбу қоялар орасига келиб ўрнашиб қолишган. Етти аср бурун омонлик истаб бу ерлардан қўним топган озарлар кейинчалик кетишни исташмаган. Чунки, яшаш учун қулай шароитларни яратиб олганлар. Айниқса, уларга вулқон туфайли вужудга келган қояларнинг юмшоқлиги жуда қўл келган. Қояни ўйиб, ичини яшаш учун мослаштириб, шу ерда қишлоқ барпо этишган. Шу боис ҳар бир дўнглик ўзига хос митти қалъани эслатиб юборади. Бу ўша пайтларда муҳим аҳамият касб этарди.
Ташқи томондан бу қишлоқ чумолиларнинг уйига ўхшайди. Лекин ичига кирсангиз, замонавий тамаддуннинг барча янгиликлари етиб келганига гувоҳ бўласиз. Хоналар техникаларга тўла.
Вақт ўтиши билан ғаройиб қоялар аҳолиси ўз уйларини тошли қурилмалар билан кенгайтира бошлашган. Балконлар, кўприклар яшаш қулайликларни янада оширган.
Қишлоқ марказида беш юлдузли меҳмонхона бор. У ҳам қоя ичига ўйиб бунёд этилган ва бундай тарзда қурилган ягона иншоот ҳисобланади. Қишлоқда 1000 та аҳоли истиқомат қилади.
